Oleh AtanShearer
Baru-baru ini Kementerian Pelajaran Malaysia telah mendapat durian runtuh apabila Jawatankuasa Kabinet Mengenai Pembangunan Sukan meluluskan peruntukan sebanyak RM10 juta untuk program pembangunan sukan sekolah.
Peruntukan tersebut akan digunakan oleh Kementerian Pelajaran untuk membaikpulih dan membeli peralatan sukan yg baru. kementerian melihat antara kriteria utama yang diperlukan bagi membangunkan program pembangunan sukan di sekolah iaitu mewujudkan rangkaian kemudahan sukan yang menyeluruh
Saya puji niat dan kesungguhan Kementerian Pelajaran untuk menyediakan infrastruktur yg terbaik agar lebih ramai atlit berpotensi berjaya dilahirkan melalui sekolah. Namun adakah dengan hanya menyediakan segala bentuk kemudahan dan peralatan sukan yg canggih sudah memadai untuk Malaysia mencungkil bakat muda bertaraf dunia?
Bagaimana pula dengan tenaga mahir yg bakal mengajar penggunaan segala peralatan dan kemudahan yg bakal disediakan ini? Adakah ia mencukupi? Inilah persoalan sebenarnya.
Sebagaimana isu yg pernah saya timbulkan dahulu, sekolah di negara kita masih kekurangan tenaga mahir dalam bidang sukan. Guru-guru yg mengajar subjek PJK masih terdiri dari golongan yg bukan pakar dalam bidang ini. Mereka hanyalah bidan terjun yg terpaksa mengajar subjek ini atas sebab untuk memenuhi kuota slot mengajar mereka.
Apa gunanya kalau sekadar ada peralatan canggih sahaja tapi tiada siapa yg tahu menggunakannya. Ia umpama menyediakan peralatan elektrik di premis yg tak ada bekalan elektrik. Tak boleh digunakan selain sekadar menjadi perhiasan saja. Ia cuma akan merugikan wang negara dan rakyat sahaja.
Kenyataan saya ini disokong oleh statistik yg dikeluarkan oleh Kementerian Pelajaran sendiri yg mendedahkan sehingga 30 April lalu, cuma ada seramai 2,178 guru siswazah lulusan PJK, sementara bukan siswazah (527 guru), manakala bagi guru pelatih Kursus Perguruan Lepasan Ijazah (KPLI) yang sedang mengikuti kursus PJK cuma 230 orang. Jumlah keseluruhan hanyalah 2935 orang.
Jika satu sekolah memerlukan sekurang-kurangnya seorang guru PJK yg terlatih, adakah jumlah guru ini mencukupi untuk semua sekolah di Malaysia?? Jawapannya sudah tentu tidak! kerana di negeri perak sahaja terdapat lebih kurang 1500 sekolah! Situasi inilah yg membuatkan ramai guru yg tak ada kena mengena dengan PJK ‘terpaksa’ mengajar subjek ini walau tanpa kepakaran.
Untuk merealisasikan impian kerajaan supaya program `sukan untuk semua’ atau ‘sukan berprestasi tinggi’ berjaya dilaksanakan saya berpendapat bahawa selain infratrsuktur, sumber kepakaran manusia juga memainkan peranan utama.
Oleh itu saya ingin sarankan supaya kementerian pelajaran menawarkan jawatan guru PJK kepada mana-mana atlit kebangsaan yg telah bersara. Hantar mereka buat diploma/ijazah dan kemuadian posting mereka disegenap ceruk sekolah di malaysia. Pada pandangan saya cara ini mempunyai beberapa faedah antaranya:
1. Jurang nisbah bilangan guru PJK bertauliah dan sekolah boleh dirapatkan dengan cepat.
2. Matlamat asal progran ‘sukan untuk semua’, ‘budayakan sukan’ dapat direalisasikan dengan berkesan kerana bekas atlit kebangsaan yg dilantik menjadi guru PJK boleh membentuk/mengenal pasti atlit diperingkat sekolah seawal usia 7 tahun.
3. Pelajar makin berminat untuk aktif dalam sukan kerana guru PJK mereka adalah bekas atlit kebangsaan. Guru PJK boleh dijadikan idola atau mentor sukan mereka.
4. Satu cara kerajaan untuk tidak mempersia-siakan ilmu, bakat serta pengalaman atlit kebangsaan yg telah bersara
5. Boleh mengikis pandangan masyarakat bahawa menjadi atlit tidak menjamin masa depan. sekurang-kurangnya apabila seorang atlit kebangsaan yg bersara dilantik menjadi guru PJK, mereka boleh terus berbakti demi pembangunan sukan negara. Dan masa depan mereka juga terjamin. semoga tiada lagi kedengaran bekas-bekas wira negara (atlit kebangsaan) yg hidup merempat dan nasib tidak terbela apabila sudah lanjut usia nanti. secara tak langsung ibu-bapa tidak menghalang anak-anak mereka aktifkan diri dalam sukan.
buat masa ini bukan tak ada bekas atlit kebangsaan yg dilantik menjadi jurulatih, pegawai sukan dan sebagainya. namun ianya bukan di peringkat akar umbi iaitu peringkat sekolah.
kesimpulannya untuk menjadikan malaysia sebuah negara yg maju dlam sukan pelaburan kerajaan membeli peralatan canggih bukanlah satu jaminan, sebaliknya pelaburan modal insan diperingkat akar umbi turut memainkan peranan dan harus dititik beratkan.
Baru-baru ini Kementerian Pelajaran Malaysia telah mendapat durian runtuh apabila Jawatankuasa Kabinet Mengenai Pembangunan Sukan meluluskan peruntukan sebanyak RM10 juta untuk program pembangunan sukan sekolah.
Peruntukan tersebut akan digunakan oleh Kementerian Pelajaran untuk membaikpulih dan membeli peralatan sukan yg baru. kementerian melihat antara kriteria utama yang diperlukan bagi membangunkan program pembangunan sukan di sekolah iaitu mewujudkan rangkaian kemudahan sukan yang menyeluruh
Saya puji niat dan kesungguhan Kementerian Pelajaran untuk menyediakan infrastruktur yg terbaik agar lebih ramai atlit berpotensi berjaya dilahirkan melalui sekolah. Namun adakah dengan hanya menyediakan segala bentuk kemudahan dan peralatan sukan yg canggih sudah memadai untuk Malaysia mencungkil bakat muda bertaraf dunia?
Bagaimana pula dengan tenaga mahir yg bakal mengajar penggunaan segala peralatan dan kemudahan yg bakal disediakan ini? Adakah ia mencukupi? Inilah persoalan sebenarnya.
Sebagaimana isu yg pernah saya timbulkan dahulu, sekolah di negara kita masih kekurangan tenaga mahir dalam bidang sukan. Guru-guru yg mengajar subjek PJK masih terdiri dari golongan yg bukan pakar dalam bidang ini. Mereka hanyalah bidan terjun yg terpaksa mengajar subjek ini atas sebab untuk memenuhi kuota slot mengajar mereka.
Apa gunanya kalau sekadar ada peralatan canggih sahaja tapi tiada siapa yg tahu menggunakannya. Ia umpama menyediakan peralatan elektrik di premis yg tak ada bekalan elektrik. Tak boleh digunakan selain sekadar menjadi perhiasan saja. Ia cuma akan merugikan wang negara dan rakyat sahaja.
Kenyataan saya ini disokong oleh statistik yg dikeluarkan oleh Kementerian Pelajaran sendiri yg mendedahkan sehingga 30 April lalu, cuma ada seramai 2,178 guru siswazah lulusan PJK, sementara bukan siswazah (527 guru), manakala bagi guru pelatih Kursus Perguruan Lepasan Ijazah (KPLI) yang sedang mengikuti kursus PJK cuma 230 orang. Jumlah keseluruhan hanyalah 2935 orang.
Jika satu sekolah memerlukan sekurang-kurangnya seorang guru PJK yg terlatih, adakah jumlah guru ini mencukupi untuk semua sekolah di Malaysia?? Jawapannya sudah tentu tidak! kerana di negeri perak sahaja terdapat lebih kurang 1500 sekolah! Situasi inilah yg membuatkan ramai guru yg tak ada kena mengena dengan PJK ‘terpaksa’ mengajar subjek ini walau tanpa kepakaran.
Untuk merealisasikan impian kerajaan supaya program `sukan untuk semua’ atau ‘sukan berprestasi tinggi’ berjaya dilaksanakan saya berpendapat bahawa selain infratrsuktur, sumber kepakaran manusia juga memainkan peranan utama.
Oleh itu saya ingin sarankan supaya kementerian pelajaran menawarkan jawatan guru PJK kepada mana-mana atlit kebangsaan yg telah bersara. Hantar mereka buat diploma/ijazah dan kemuadian posting mereka disegenap ceruk sekolah di malaysia. Pada pandangan saya cara ini mempunyai beberapa faedah antaranya:
1. Jurang nisbah bilangan guru PJK bertauliah dan sekolah boleh dirapatkan dengan cepat.
2. Matlamat asal progran ‘sukan untuk semua’, ‘budayakan sukan’ dapat direalisasikan dengan berkesan kerana bekas atlit kebangsaan yg dilantik menjadi guru PJK boleh membentuk/mengenal pasti atlit diperingkat sekolah seawal usia 7 tahun.
3. Pelajar makin berminat untuk aktif dalam sukan kerana guru PJK mereka adalah bekas atlit kebangsaan. Guru PJK boleh dijadikan idola atau mentor sukan mereka.
4. Satu cara kerajaan untuk tidak mempersia-siakan ilmu, bakat serta pengalaman atlit kebangsaan yg telah bersara
5. Boleh mengikis pandangan masyarakat bahawa menjadi atlit tidak menjamin masa depan. sekurang-kurangnya apabila seorang atlit kebangsaan yg bersara dilantik menjadi guru PJK, mereka boleh terus berbakti demi pembangunan sukan negara. Dan masa depan mereka juga terjamin. semoga tiada lagi kedengaran bekas-bekas wira negara (atlit kebangsaan) yg hidup merempat dan nasib tidak terbela apabila sudah lanjut usia nanti. secara tak langsung ibu-bapa tidak menghalang anak-anak mereka aktifkan diri dalam sukan.
buat masa ini bukan tak ada bekas atlit kebangsaan yg dilantik menjadi jurulatih, pegawai sukan dan sebagainya. namun ianya bukan di peringkat akar umbi iaitu peringkat sekolah.
kesimpulannya untuk menjadikan malaysia sebuah negara yg maju dlam sukan pelaburan kerajaan membeli peralatan canggih bukanlah satu jaminan, sebaliknya pelaburan modal insan diperingkat akar umbi turut memainkan peranan dan harus dititik beratkan.
